Hafif Meşrep

Martılar ne güzel uçarlar... Bir martıyla başlar kafa kaldırışlar hayattan sonra gökyüzü görünür.. İster istemez huzur kaplar içini insanın ve hayat görünür sonra... Bir çocuk sesi gelir bazen.. halbuki ağlamaya gelmiştim denilip gülümsemeyi hatırlamaya şaşılır... Hayat garip şey cümleleri sıralanırken birde gerçekten ekleniverir cümlenin başına Ve farkedilir hergün ne kadar çok şey söylenilip aslında ne kadar azının anlamının bilindiğinin... Sonra üzülünür... Anne babasının etrafında fır dönen haylazın ait olduğu kareye özenilir.. ama benden baba olmaz denilir vazgeçilir. yan banktaki sevgilisinin omzunda yatan kızın saçları kıskanılır adam kıskanılır.. aşk özlenir. yalnızlığa sövülür... Tam kadere karşı aklayacakken kendini bir tinerci çocuk görünür... Şükredilir halivakte ve susulur.. Yağmurda yürümenin sevildiği günler hatırlanır şimdilerde canını yakan damlalarda ne kadar acının anahtarı gizlendiği hissine kapılınır ve adımlar hızlanır eve varılır. Halbuki b