Edgar Amca'yla başlıyoruz : ''Olduğun herşeyken şimdi, olmadığın şey olma. '' Değişmeyecek olguya adanmış bir yazı var karşınızda! Niye böyleyiz nedir yani birbirimizi sevmemiz için illaki kuralları mı kullanmalı... (ayr.bkz. İmla kuralları sizi de sevmiyorum.) Çok yaklaşırsan kaçarım. Çok konuşursan kaçarım. Çok kendin olursan hiç durumam. Beni kandır seni seveyim. Tanrım delirmiş olmalıyız. Aslında çoğu zaman korkuyoruz belki ... Düşünsenize biri hayatınıza pat diye girdi diyor ki hey adamım sevdim seni şimdi beni dinle, -sana güveniyorum. Aslına bakacak olursak dillendirince bende ürktüm biraz peki şöyle diyelim; düşünce temelli olmasın her şey sonuçta odun değiliz. Hiç mi hissetme yeteneğimiz yok. Biri varken hayatınızda/karşınızda/yanınızda/odanızda (her neyse işte) onu matematik denklemi gibi görmüyorsunuz değil mi ? Peki dünyanın en mükemmel şeyi olduğu için mi duruyor durduğu yerde, düşünün arkadaşınız abi yapma nasıl bir mide var sende derken siz karşınızda
I am a singer, I am your fantasy.