Koca ağaçlar, uzun yollar gördüğümde ne kadar küçük olduğumu düşündüm. Ama esas dini mabetlerin devasa boyutlarının kendimi küçük görmem için olduğunu başkasından öğrendim. Tek soru kaldı geriye, peki ya gökdelen gördüğümüzde ? Neyse... Tam öğrendim derken yazmak istiyorum ve gururlanıyorum da hafiften. Sonra başı ve sonu neresiydi kaybediyorum. "Yeterli olmak" için gereken bu değil, biliyorum. Oyun oynamayı seviyorum. Şekerleri, gülleri ve çikolatayı sevdiğim gibi tıpkı. Ama sevgiyi ne ölçer bilmiyorum. Aslına bakacak olursak onu ölçmekte istemiyorum. Tek istediğim; kahramanlar yaratıp yok etmek değil, kahramanlar yaratıp onları gerçek kılmak. Hiçbir şey aklımızdaki kadar kusursuz olmayacak biliyorum. Ama tanrılarla şarabını paylaşan biri için tanrıcılık oynamak zor olmasa gerek. Ve ben... Kahretsin ki, kanmak konusunda tam bir ustayım sevgili bayım. Usta olduğum bir diğer konu da kalp kırmak "olabilir" lakin bunu bilerek yapmam ki sanı
I am a singer, I am your fantasy.