Hafif Meşrep

Aman Tanrım ... Aman Tanrım ... Aman Tanrım ... Evet bunu daha milyonlarca kere tekrar edebilecek sinir katsayısına ve enerjiye sahibim. Neyiz biz Allah aşkına. Önyargılı sebzeler bütünü mü, Yoksa bir eliyle ensemizden tutup bir eliyle gözlerimizi ya da duyu organlarımızın herhangi birini kapatan birileri mi var !!! Neden zor bu kadar şu 'anlamak' kelimesi. Kendini anlayamıyorsun, karşındakini anlayamıyorsun, dünyayı anlayamıyorsun, neden yaşadığını anlayamıyorsun, hatta Tanrı'yı bile anlayamıyorsun. Hayır bir günahkar olmak için söylemiyorum bunu Tanrım ama sanırım bazılarımızı yaratırken içimize ya şeytan kaçırdın ya da bir domuz. Çünkü hergün ya lanet okuyoruz ya da burnumuzu çeke çeke sadece kendimizi tatmin eden sesler çıkarabiliyoruz. Evet farkındayım bu da bir 'önyargı' . 'Belki de sadece ben bir domuzum. ' Tak tak tak ... Kimse var mı ??? Kapıyı açsanız iyi olur bayım yoksa cidden kıracağım. Çünkü bugüne bugün kendine hem domu...

Kadın köşe başında istediği yere ulaşmak için bir vesait bekliyordu. Çok parası yoktu aslında ama gidecek yolu çoktu ve hiç parası kalmayacak olsada mutlaka gitmeliydi. Adam arabasıyla hızla yol almaktaydı. Radyoda o kadar çabalamıştı ki istediği gibi bir parça bulabilmeyi en sonunda sinirlenip kapatmıştı. Yağmur başladı sonra ve adam teşekkür etti Tanrıya. Dünyanın en yalnız yolunda, en sessiz senfoni orkestrasının eşliğinde seyehat etmek ona kıyak geçecek kadar düşünen birinin hala onu izlediğini gösteriyordu. Buna sevinmedi ama teşekkür etti. Kadın ıslanan ayaklarına baktı evet üşümeye başlamıştı. Ama gidilecek yolu vardı hayalkırıklığına kapılmamalıydı. Bu yoldan bir Allah'ın kulunun geçmemiş olmasına küfretti. Sonra onu duyan birilerinin olabileceği korkusuyla etrafına baktı önce güldü. sonra ağladı. Kimse ama hiç kimse yoktu. Yağmur hızlandı. Adam beş on dakika önce ayrıldığı kadını düşündü. Bir daha görüşmeyeceklerdi. Bunu söylediğinde kadın ne kadarda şaşırmı...