Hala biraz çocuk gibiyim.

Üzgünüm, ben çağırdığın yere gelemem.
Çünkü derdim senin ayağını kaydırıp yükselmek değil ki, kendimi inşaa etmek. Kendi eksikliklerini beni kötüleyerek gidermeye çalışmaların varsa hele bu beni savaşçı seni de zalim yapar bil, zararın bana değil kendine. İstediğin kavgaya da giremem affet, seni yere serip kazanmak değil meselem, kendimin hakkından gelmek. Başarıyı senden daha iyi olmak görmüyorum ki senin peşinden geleyim, benim yarışım kendimle. Deniz severim ben, güneş, çiçek, çocuk; elbette vardır senden de öğreneceğim ama bir çocuktan daha bilge değilsin ki önünde eğileyim ? Yaptığının aynısını yaparak ilerlediğim yolun sonu bana çıkmaz sana çıkar, neyleyim senin zaferini. Bana kendi zaferlerim gerek, kendi bayramlarım, kendi sevdiklerim. Taklit ediyorsan sen de beni etme, mutlu olmayacaksın benim zaferimle. Zulmün farklı olmamdan, ne isem o olmamdan, tozlu maskelerini reddetmemden ise kusuruma bakma gelemem çağırdığın yere. Hayatım bir tane, zamanım kıymetli. Bir kazanayım diye bin üzülemem, çünkü eğer orası doğru yerse bin sevinip bir üzülmeliyim. Şarkılar yazar, şarkılar söylerim. Şımarıklığım kendime, denize... Senin yargılarını, mutsuzluklarını, onaramadığın çocukluk yaralarını kusan kinini neyleyim. Sen sağlıcakla kal ama ben iyiyim böyle ve gelemem çağırdığın yere, benim derdim kendimle. Bak bana nasıl mutluyum ? Senin yanında soluyorken hem neden denizi seçmeyeyim ? Şarkılar yazar, şarkılar söylerim sen olsan da iyiyim, yoksan da. Sağlıcakla kal ama ben gelemem çağırdığın yere, çünkü ben sen gibi değil de hala biraz çocuk gibiyim.