Bizim hep acelemiz var hemde rüzgara yetişmek için.
İnsan neden mi kovalar rüzgarı.
Çünkü biz büyüyünce uçurtma olacağız.
Uçurtma olacağız dediysek sebebi var tabi. Rüzgarın bizi yukarıda tutmasına ihtiyacımız var, çünkü yürümeyi bilmiyoruz. O kadar çok düşüp kalktık ki bizi kaldırmaya çalışan ellerin de kirli olacağına inandığımızdan uçmak istiyoruz sadece. Kimsenin kiri bulaşmadan üstümüze, kimseye bulaştırmadan kirimizi hemde.
Buna nasıl mı karar verdik ?
Defalarca düştükten sonra alışmanın verdiği umursamazlıkla kalkar ya insan, sondur o hani, bilirsiniz artık alışkanlık olacaktır bundan sonrası ve kaparsınız gözlerinizi, sonra rüzgar dokunur ya teninize:
-burdasın der,
- buradayım.
Önce birlikte acı çekmeyi öğrenirsiniz. Soğuğuyla ısınırsınız aslında, saçlarınızı havalandırır ve içinize dolar. Dersiniz ki buna alışmam gerek ve o der çoktan alıştın. Sonra ona bağlanırsınız. Saçlarınızın uçuşmadığı günler geri kalan her şey boştur. Bir rüzgar bulmak için kendinize olmadık fırtınalar ararsınız ve bulursunuz da. Bir fırtınadan ötekine koşan bir deli olduğunuzu düşünür herkes. Ama kimse sormaz "neden" diye ve siz de anlatmazsınız kimseye "neden" diye.
Sonraları martılar seçersiniz kendinize çünkü rüzgar en iyi martılarla anlaşır. Kargaların hep planları olduğundan onları sadece korkuluklardan korur ama geriye kalan her yer martılarla onundur.
"Bir martıyla başlar kafa kaldırışlar hayattan
sonra gökyüzü görünür...
İster istemez huzur kaplar içini insanın ve hayat görünür sonra..."
Sizde takılırsınız martıların peşine rüzgarı yakalamak hevesiyle ama bir tavuk ne kadar özgürse sizde özgürsünüzdür gökyüzünde uçurtma olmadan önce.
Önce martılar söyler gerçeği. Önce martılar yalan söyler rüzgarın gerçek olmadığı ile ilgili. Dersinki o vakit: -ama uçuyorsun. Der ki : - ben martıyım.
Dönüp bakarsın kendine, kanatlarım sandığın ellerin ne rüzgara dokunabiliyor ne kendine. Ne uçmanı sağlıyor ne kalkmanı. Canın yanar yine. Alıştım sanmıştım dersin ve rüzgar dağıtır saçlarını yine: -Alışmak her yeni acıdan önce.
-Ne yapmalı dersin.
Der ki: Takıl peşime.
-Martı değilim ki ben ?
-Peki uçurtma olmana engel ne?
Hey... Bizim hep acelemiz var hemde rüzgara yetişmek için.
İnsan neden mi kovalar rüzgarı.
Çünkü biz büyüyünce uçurtma olacağız.
Yorumlar
Yorum Gönder