Kar yağar bazen.

Aslında yalnızlıktan başka hesaplanacak bir şey yok,
dönsen baksan o da yok.
Ama kar var bolca, Ankara var sonra,
elleri üşüyen adamlar var görünce düşündüğümüz ki evde kaç bekleyenleri var bilmem.
Köşe başında bir dilenci var isteyecek bir şeyi olduğundan,
tam geçerken yanından, biri çarpar koluma, özür dilemez yokluğumdan.
Yağmura aldırmayan kar görmedim hiç ömrümde bugün olduğu kadar sonra.
Islanmış bir yere tutunmayı anlamadım hiç, eriyeceğini bile bile tutunmayı hele...
Sonra gördüm.
Bembeyaz kristallerin şeffaf sularda erimeden renk verdiğini.
Yokolacak elbet ama beyaz ölmek yerine yağmurda ölmeyi seçiyorlar işte.
Kendi gibi değil, hayır ilk olduğu gibi değil
Tanrı'nın ona verdiği gibi değil
Aslında Tanrı'nın ona ne söylediğini hiç bilmiyoruz ama bilir gibi yaparız hep
Temiz kal der ve sonra bana gel.
Peki yağmur olabildin mi derse ne olacak,
Tutupta hiç sevdin mi diye sorarsa birde ?
Üstelik boşlukları seviyoruz ama havada durmayı da bilmiyoruz
düşmeyelim derken savruluyoruz da başardık sanıyoruz.
Sonra zaman geçiyor üzerimizden, mevsimler geçiyor sonra
ve su olmadan buz olmayı seçtiğimizden kaybediyoruz.